Lieve vrouw,

Ik schrijf je vandaag over de Kunst van het Ultieme Loslaten… en wat dit ons brengen kan!

Zoveel in ons leven is er, waar we allemaal aan vast trachten te houden.
We zijn zo bang om los te laten waardoor we de hele tijd in een krampachtige houding zijn om maar vast te houden aan datgene wat we niet willen verliezen : onze geliefden, onze familie, onze gezondheid, de gezondheid én veiligheid van onze kinderen…  en zoveel meer…

Intussen als ik dit schrijf is het Herfst en ligt de aarde vol met bladeren die vielen van de bomen. 
In de natuur draait nu alles om loslaten.  
Dit creëert ergens een sfeer van weemoed voor mij, de zomer is nu definitief voorbij… Tegelijk geniet ik van de prachtige kleurenpracht tijdens een herfstwandeling.

Voor mij was het vroeger geen makkelijke keuze om los te laten. 
Als klein meisje had ik het er moeilijk mee om mensen of zelfs een plek los te laten, als ik er aan gehecht was.
Mijn ouders brachten mij soms met mijn zussen naar mijn grootouders op vakantie en dan huilde ik tranen met tuiten.  Als ze ons later terug kwamen ophalen, wilde ik mijn grootouders niet loslaten en kwamen de tranen opnieuw.
Alles en iedereen wilde ik zo graag bij me houden uit vrees dat het van me zou worden weg genomen.
Veel later had ik nog steeds heimwee en tranen, als ik een hotelkamer verliet nadat mijn man en ik er een fantastisch verblijf hadden… gek toch he ?

Als we het dan hebben over de Dood en het Leven loslaten… steeds had ik het er moeilijk mee! 

Samen zijn met een man die in de Uitvaartsector ondernemer is, hielp me over de jaren heen, om de Dood en het einde van het leven meer te accepteren en te integreren.

Het blijft een zware materie, die heftigheid en melancholie kan veroorzaken… die we soms liever niet dichtbij willen… maar hebben we een keuze ?

De dood is het ultieme loslaten en ook onze enige zekerheid.
Van de rest weten we met zekerheid te zeggen, dat het onzeker en onvoorspelbaar is.

Dat brengt mij bij de vraag die bij me naar boven kwam en mijn antwoord dat ik graag met je deel.

“Hoe wil ik later vlak voor mijn einde zijn of gezien worden door anderen rondom me?”

“Op mijn oude dag zie ik mijzelf zalig zitten in een stoel terwijl ik uitkijk over de prachtige natuur.
Mijn geliefden, familie en vrienden voelen zich warm uitgenodigd om zichzelf te zijn en lekker samen met mij te genieten, in verbinding met elkaar. Tegen dan heb ik gewerkt aan mezelf om die meest pure echte versie van mezelf te zijn. Ik wens dat ik tegen dan, alles wat niet bij me hoort, los heb gelaten.  Ik heb totaal geen spijt over wat ik niet ondernomen heb in mijn leven.
Ik voel de dankbaarheid voor het leven, de schoonheid en de liefde van alles en iedereen.”

Helaas kiezen we ons einde niet, maar kiest het einde ons.
En dit kan helaas op elk moment zijn.

Daarom is mijn vraag aan jou, zodat je nog jouw koers kan veranderen als dit anders is dan hoe je nu leeft : “Wie wil jij zijn wanneer het einde nabij is wanneer je het ultieme loslaten als enige keuze hebt?” 
 
Zonder weemoed maar wel een gezonde verdieping te willen stichten die je nu in jouw leven zoveel duidelijkheid kan brengen.
Stil staan bij het Ultieme Loslaten en de Dood, doet ons meer Leven !

Ik wens het je toe van harte !

Mocht je interesse hebben in mijn 1:1 Mentoring of Lichaamswerk,  wat meer kan losmaken rond jouw Levensvreugde, vind je meer informatie op mijn website. 
Ter info : mijn nieuwe website komt eraan binnen enkele weken  🙂

Veel liefs

Joyce